Düşün ki bir tufandır içinden çıktığın,
Ardında batan koca bir gemi
Düşün ki daha nicesi yaralıdır senin gibi
ve herkes kendi yarasını kendisi sarar
Yaralar ancak yalnız kapanır
Akıntıya bırakırsın sonra kendini
Başkada çare yoktur zaten
Zamandır oradan oraya savuran seni
Sonra gözlerini bir açarsın ki kıyıdasın
Nasıl geldiğini bile bilmediğin kıyı,
Sana yalnızlığını anlatır…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder